مسافر درون

چرا مطالعه عهد قدیم؟

قسمت دوم

چهار دلیل برای مطالعه عهد قدیم توسط مسیحیان

2. عهد قدیم به ما در درک عهد جدید کمک می‏کند

کل عهد قدیم اشاره به عیسی مسیح دارد. بارها و بارها عیسی به عباراتی در عهد قدیم اشاره کرده تا به شاگردان خود توضیح دهد که او کیست و چرا باید می‏آمده است و چرا باید متحمل رنج شود. او به آنها گفت که او تحقق دهنده وعده‏ها ‏و نبوتهای عهد قدیم است (متی ۵: ۱۷؛ لوقا ۲۴: ۲۵-۲۷، ۴۴-۴۵؛ یوحنا ۵: ۳۹-۴۰ مشاهده شود). انبیای عهد قدیم به همراه رسولان اساس و پایه‏ای هستند که مسیح کلیسای خود را بر آن بنا کرد (افسسیان ۲: ۱۹-۲۱). عهد قدیم فراهم کننده صحنه ورود مسیح است.

در عهد قدیم، ما یاد می‏گیریم که خداوند از خلقت اولین زن نقشه‏ای برای نجات نسل زن از دست شیطان و از دست تاثیرات گناه و شریر داشت؛ خداوند در زمان مقتضی ذریت (اولاد) زن را بر خواهد خیزاند و این ذریت سر شیطان را خواهد کوبید (پیدایش ۳: ۱۵). سپس خداوند زمین را پس از سیل بوسیله پسران نوح پر از جمعیت کرد، و از یکی از آنها به نام سام، اقوام سامی را بوجود آورد (پیدایش ۱۰: ۱، ۲۱-۳۱). خداوند از اینها سپس ابراهیم را فرا خواند تا قوم جدیدی بوجود آورد (پیدایش ۱۲: ۱-۳)؛ خداوند یعقوب نوه ابراهیم را برگزید تا پدر و جد این قوم یعنی اسرائیل شود. از دوازده پسر یعقوب، دوازده طایفه اسرائیل بوجود آمد؛ خداوند یکی از این طوایف را به نام یهودا انتخاب کرد تا پادشاهان قوم او از این طایفه تعیین شوند، یک سلسله سلطنتی که در نهایت به پادشاه پادشاهان، مسایا عیسی مسیح ختم خواهد شد (متی ۱: ۱-۱۷). شیطان در هر قدم سعی کرد تا از نقشه خداوند برای فرستادن مسیح نجات دهنده جلوگیری کند، اما در انتها شیطان از مسیح شکست خورد و این شکست بواسطه مرگ مسیح بر صلیب بود (کولسیان ۲: ۱۳-۱۵)؛ همه این تدارکات برای آمدن مسیح صرفا در عهد قدیم برای ما مکشوف می‏شود؛ عیسی در اوج و راس تاریخ عهد قدیم قرار دارد. خداوند قوم اسرائیل را که از عبرانیان بودند برگزید تا مجرایی برای برکت و نجات کل دنیا باشند.

3. عهد قدیم به ما زندگی در تقدس را می‏آموزد

عهد قدیم به ما درباره خودمان تعلیم می‏دهد. عهد قدیم نگرشی واقع بینانه دارد؛ عهد قدیم طبیعت خداوند و ماهیت ما را روشن می‏سازد. در شخصیتهای عهد قدیم، ما خودمان و گناهان و ضعفهای خود را می‏بینیم. و ما همچنین فیض و رحمت خداوند و بردباری و تحمل او را نسبت به انسان گناهکار مشاهده می‏کنیم. گاهی اوقات این تفکر بوجود می‏آید که عهد قدیم یک خدای شریعت و مجازات کننده و خشمگین را در مقایسه با خدای فیض بخش و بخشنده و پر از محبتی نشان می‏دهد که در عهد جدید یافت می‏شود. اما یک چنین مقایسه‏ای هرگز وجود خارجی ندارد؛ خداوند هیچ تغییری نکرده است. عهد قدیم پر از نمونه‏های فیض و محبت خداوند است. خود شریعت موسی هدیه فیض بود؛ خداوند کاهنان و انبیا را برگزید تا به مردم جهت پیروی از شریعت کمک کنند تا بدین وسیله بتوانند صاحب برکات خداوند شوند (لاویان ۲۶: ۳-۱۳). خداوند در سراسر تاریخ خواستار خیریت و نیکویی برای قوم خود بوده است.

از نمونه شخصیتهای عهد قدیم ما یاد می‏گیریم که چگونه زندگی خدا پسندانه‏ای داشته باشیم. ما از عهد قدیم درس عبرت می‏گیریم (اول قرنتیان ۱۰: ۱۱) و عهد قدیم ما را امیدوار می‏سازد (رومیان ۱۵: ۴). ما می‏بینیم که هر یک از ما برای خداوند اهمیت داریم. خالق جهان به من و شما اهمیت می‏دهد. او به اسرائیلیها نیز اهمیت می‏داد؛ او آنها را برگزیده بود نه بدین خاطر که ارزنده بودند بلکه بدین خاطر که او آنها را دوست داشت (تثنیه ۷: ۷-۹؛ ۱۰: ۱۴-۱۵، ۲۱-۲۲). او آنها را انتخاب کرد تا نمایندگان او برای خیریت و نیکویی در جهان باشند. او محزون گردید وقتی دید که آنها در ماموریت خود شکست خورده و از او روی برگردانده‏اند.

ما نیز همانند اسرائیلیها خوانده شده‏ایم ‏تا نمایندگان خداوند در جهان باشیم، تا واسطه برکت برای کل مردم جهان باشیم (پیدایش ۱۲: ۳؛ متی ۲۸: ۱۸-۲۰؛ یوحنا ۲۰: ۲۱؛ اعمال ۱: ۸). باشد که ما سبب سر شکستگی او نشویم چنانچه اسرائیلیها چنین کردند. بیاییم یاد بگیریم تا از گناهان و قصورات آنها اجتناب کنیم، بیاییم برکاتی را که خداوند می‏خواهد به ما بدهد از دست ندهیم.

ادامه دارد....