کسی که به شام خداوند وارد می‌شود بی آنکه ایمان داشته باشد، خطر داوری مسیح و محکومیت را می‌پذیرد (پولس در اول قرنتیان ۱۱: ۲۷-۳۲ در این باره هشدار داده است). از نظر اصلاح‌گران، مسئله نه اعتبار بلکه تأثیر آیین‌ها بود که با حضور ایمان حقیقی در هم تنیده است.
در راز تجسم، دو ماهیت به طور کامل متحد شدند، اما به طریقی که بدون ترکیب، اختلال، جدایی یا تقسیم، هر ماهیت صفات خودش رو حفظ می‌کنه.
عیسی در حین خوردن شام عید فصح با شاگردانش آیین شام خداوند را بنا کرد. جشن عید فصح یک نشانه از عهدی قدیمی بود، تا به قوم خدا کار عظیم او در رهایی آنها از بردگی و بیرون آوردنشان از مصر را یادآوری کند (خروج ۱۳: ۹).
ایمانی که مسیح و عدالت او را می پذیرد و به آن اعتماد می کند یگانه وسیله عادل شمرده شدن است.
هیچ‌کس بدون توبه و دوری از گناه و اعتماد کامل به مسیح نمی‌تواند وارد پادشاهی خدا شود. - آر. سی. اسپرول
«آسمان جلال خدا را بیان می‌کند و فلک از عمل دست‌هایش خبر می‌دهد» (مزمور ۱۹: ۱). هر کس قدرت دید مادی داشته باشد می‌تواند به نمایش طبیعت بنگرد و جلال خدا را در ستارگان، ماه و خورشید نظاره کند. چه نمایش باشکوهی.
از آنجا که خدا هم حاکم و هم سرچشمه‌ی راستی است، ما می‌توانیم به او و کلام او اعتماد کنیم. او قابل اعتماد است و وعده‌های او نمی‌تواند انجام نشده باقی بماند.
The Epistle to the Hebrews. Chapter 10.
The best sacrifice
Continuing his comparison of Christ with all that was given to Israel, the author shows how insignificant are the sacrifices that the Levites make.
They offer the same sacrifice many times every day and cannot wash away their sins. After all, a person is cleansed from his sins not by the blood of calves and goats, but thanks to the sacrifice of Jesus Christ, Who came once, died and rose again. He sacrificed Himself once and it is enough to cleanse all the sins of all mankind.
The author of the message wants us to understand correctly what sacrifices were needed for. God gave them to show us that only the blood of an innocent can wash away sins, and there are no such people among people. Therefore, God Himself takes everything into His Own hands and saves us through the sacrifice of his Son Jesus Christ.
The Epistle to the Hebrews. Chapter 11. Now faith is…
If you have ever wondered what faith is and what its definition is, then you probably turned to this chapter for an answer.
Perhaps it is impossible to describe faith better than here. The author talks so passionately about faith and all its manifestations that I want to read without stopping, and there is a desire to have this faith.
This is the kind of faith God wants to see in us, and this is the kind of faith we should kindle in our hearts. God himself will help us, Who helps us in everything, including in the development of faith. If we ask for it, we will get it.
Try to ask God in prayer to give you more faith in Him in your heart and see how quickly He will answer you.
بنابراین میتونیم دعا کنیم و دعا کنیم و هرگز از دعا کردن خسته نشیم. اگر توجه خودمون رو روی دعای ربانی، ده فرمان، و اعتقادنامه‌ی رسولان بگذاریم، هیچ‌وقت نخواهد بود که چیزی برای دعا کردن نداشته باشیم.
خداوند ما عیسی مسیح برای ما همان یگانه پسر است که بوده، خدای کامل و انسان کامل، کاملا خدا و کاملا انسان، دارای روح و جسم و جان، در الوهیت هم ذات با خدای پدر و در انسانیت خود هم ذات با ما، به شباهت ما در همه‌ی جوانب ولی بدون گناه.
خدا انتخاب کرده برای من و شما، برای فرزندانش کار کنه، نه به خاطر شایستگی یا لیاقت ما، بلکه به رایگان، نجات در مسیح رو به ما ارزانی داشته، به ما که نمی‌تونیم اون رو به دست بیاریم و نمی‌تونیم برای به دست آوردنش کاری بکنیم. فیض خدا، فیض شگفت انگیزه.
ما ایمان داریم خداوند، که رحم و عدالت در او به کمال است، پسرش را فرستاد تا ذاتی را بر خود پذیرا گردد که در آن ذات در برابر خداوند نافرمانی شده بود، تا در همان ذات رضایت خدا را جلب کند و با اشتیاق تلخ و مرگ خویش مکافات گناه را تحمل نماید.
روح خدا که در شما ساکن هست و شما رو با عیسی مسیح خداوند، متّحد می‌کنه، روح قدّوسیّت هست. " شما در جسم نیستید بلکه در روح، هرگاه روح خدا در شما ساکن باشد؛ و هرگاه کسی روح مسیح را ندارد وی از آن او نیست."
پس بیدار باشید چون از آن روز و ساعت خبر ندارید.
روح خدا که در شما ساکن هست و شما رو با عیسی مسیح خداوند، متّحد می‌کنه، روح قدّوسیّت هست. ببینین در آیات ۹ تا ۱۱ چی می‌گه: " شما در جسم نیستید بلکه در روح، هرگاه روح خدا در شما ساکن باشد؛ و هرگاه کسی روح مسیح را ندارد وی از آن او نیست."
هرکه پیشوایی می‌کند، و در تعلیم مسیح ثابت نیست، خدا را نیافته است. امّا آنکه در تعلیم مسیح ثابت مانَد، او هم پدر و پسر را دارد. - رساله دوم یوحنا ۱: ۹، ترجمه‌ی قدیم
محبت هیچ یک از ما به عیسی کامل نیست، ولی تا زمانی که روح‌القدس قلب سنگی ما را تغییر ندهد و آن را نرم نکند اصلاً نمی‌توانیم کوچکترین محبتی به عیسی بورزیم.
دلیل این که شخصِ تولد تازه نیافته هرگز عیسی رو نخواهد پذیرفت یا عیسی رو قبول نمی‌کنه یا نزد عیسی نمیاد، اینه که اون شخص عیسی رو نمی‌خواد. اون شخص اساساً در ذهن و دلش با خدا و امور خدا دشمنی داره.
عیسی روح‌القدس خودش رو با ما قسمت می‌کنه. ما شریک در روح عیسی هستیم.
هیچ لحظه‌ای از نجاتمان نیست که در محدوده‌ی اتحاد با مسیح نباشد.
۱۴شما نور عالمید. شهری که بر کوهی بنا شود، نتوان پنهان کرد. ۱۵و چراغ را نمی‌افروزند تا آن را زیر پیمانه نهند، بلکه تا بر چراغدان گذارند؛ آنگاه به همه‌ی کسانی که در خانه باشند، روشنایی می‌بخشد. - انجیل متی ۵: ۱۴-۱۵، ترجمه‌ی قدیم
شریران، نور رو نخواهند دید، اما عادلان، صبح رو خواهند دید. این یه وعده‌اَس. اون‌ها صبح رو خواهند دید، چون خدا اون‌ها رو فدیه می‌ده.
پولس رسول نیز واقعیت خداوند قیام‌کرده و حیات پس از مرگ را درک کرد، چون با تشخیص اینکه هوشع ۱۳: ۱۴ اکنون به طور کامل محقق شده، می‌توانست اعلام کند: «ای موت نیش تو کجا است؟» (اول قرنتیان ۱۵: ۵۵).
دعاهای ما در طرح مشیت الهی خداوند برای سرنوشت این جهان جای دارند. - آر. سی. اسپرول
انسان، در حالت بی‌گناهیش، آزادی کامل و قدرت ذاتی داشت که آنچه را خوب و نزد خدا پسندیده بود اراده کند و انجام دهد.
اگر زندگی مسابقه است و همه‌ی ما دوندگان آن مسابقه، پس هدف چه می‌باشد؟ در خط پایان چه چیزی در انتظار ما است؟
مطابق با وعده‌ی کتاب‌مقدس، وقتی شبان اعظم ظاهر شود، «تاج ناپژمرده‌ی جلال را بیابید» (اول پطرس ۵: ۴). تا آن زمان، امیدواریم که عیسای پادشاه همچنان دیوارهای پادشاهی خود را در تمام کلیساهای محلی که از تعدد مشایخ وفادار برخوردارند، تقویت نماید.
ما تصدیق می‌کنیم که عیسای مسیح با اطاعت و زندگی کامل خود، عدالتی را که خواسته‌ی احکام خداوند بود به جای ما به طور کامل به انجام رساند و با مرگ خود بر صلیب متحمل جریمه‌ی گناهان ما گشت.
ما ایمان داریم به روح‌القدس، خداوند و بخشنده‌ی حیات، که از جانب پدر و پسر حاصل می‌شود، او که با پدر و پسر پرستیده شده و جلال می‌یابد، او که به واسطه‌ی انبیا سخن گفته است.