"شهادات تو شگفت‌انگیز است،
از این رو، جان من آنها را نگاه می‌دارد. باز شدن کلام تو نور می‌بخشد،
و ساده‌لوحان را فهیم می‌گرداند. دهان خود را گشوده، لَه لَه می‌زنم،
زیرا که مشتاق فرمانهای تو هستم! بر من نظر کن و مرا فیض عطا فرما،
بنا به رسم خود در حق دوستداران نام خویش. گامهای مرا در کلام خود استوار فرما،
تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد. مرا از ظلم انسان رهایی ده،
تا احکام تو را نگاه دارم. روی خود را بر خادم خویش تابان ساز،
و فرایض خود را به من بیاموز! نهرهای آب از دیدگانم جاری است،
زیرا که شریعت تو را نگاه نمی‌دارند. خداوندا، تو عادلی
و قوانین تو راست است! شهاداتی که تو امر فرموده‌ای عدل است،
و امانت تا به نهایت. غیرتم مرا می‌سوزاند،
زیرا که دشمنانم کلام تو را فراموش میکنند. وعدۀ تو به‌غایت آزموده شده،
و خادمت آن را دوست می‌دارد. هرچند من ناچیز و حقیرم،
اما احکام تو را از یاد نمی‌برم. عدالت تو عدالتی است جاودانه،
و شریعت تو حق است. تنگی و فشار مرا درگرفته،
اما فرمانهای تو لذت من است. شهادات تو عدل است تا ابدالآباد؛
مرا فهم ببخشا تا زنده بمانم! به تمامی دل فریاد برمی‌آورم؛ خداوندا، مرا اجابت فرما،
و من فرایض تو را نگاه خواهم داشت. تو را می‌خوانم؛ نجاتم دِه!
و من شهادات تو را نگاه خواهم داشت. بر سپیده‌دم سبقت می‌جویم و فریاد برمی‌آورم؛
بر کلام تو امید بسته‌ام. چشمانم بر پاسهای شب پیشی میگیرد،
تا در وعده‌ات تأمل کنم. بر حسب محبت خود صدایم را بشنو!
بر طبق قوانین خود، خداوندا، مرا زنده بدار! آنان که در پی نقشه‌های پلید می‌روند نزدیک آمده‌اند،
ایشان از شریعت تو بس دورند! ولی تو نزدیک هستی، ای خداوند؛
و جملۀ فرامین تو راست است. دیرزمانی است که از شهادات تو دانسته‌ام
که آنها را جاودانه بنیان نهاده‌ای. بر مذلت من بنگر و مرا برهان،
زیرا که شریعت تو را از یاد نبرده‌ام. به دفاع از حقِ من برخیز و مرا برهان!
بر حسب وعده‌ات مرا زنده بدار! نجات از شریران دور است،
زیرا که جویای فرایض تو نیستند. رحمتهای تو ای خداوند بسیار است؛
مرا بر حسب قوانین خود زنده بدار! آزاردهندگان و دشمنان من بی‌شمارند،
اما از شهادات تو روی برنمی‌گردانم. خیانت‌پیشگان را می‌بینم و کراهت دارم،
زیرا که کلام تو را نگاه نمی‌دارند. ببین که احکام تو را چقدر دوست می‌دارم،
بر حسب محبت خود، خداوندا، مرا زنده بدار! جملۀ کلام تو راستی است،
و همۀ قوانین عادله‌ات، جاودانه."
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و هفتم مهر ۱۴۰۴ ساعت 16:45 توسط آریا سهیلی
|