در مسیح عیسی، نه‌تنها ما با خدا در او آشتی کردیم و به خانواده بازگشتیم، بلکه هدف خدا در مسیح عیسی اینه که خانواده‌ی آسمانی و خانواده‌ی زمینی رو به‌عنوان یک خانواده، زیرِ یه سَر در آسمان جدید و زمین جدید قرار بِده.
کتاب‌مقدس به وضوح بیان می‌کند که مسیحیان باید نمک و نور دنیا باشند. اما دقیقاً چگونه باید این مسئولیت را به انجام رسانیم؟
پرستش رو صرفاً در روز خداوند انجام نمی‌دیم. بلکه در هر روزِ هفته انجام می‌دیم و بعد نهایتاً در روز اول هفته با هم جمع می‌شیم که هفته‌مون رو به‌درستی شروع کنیم؛ وقتی با هم جمع می‌شیم و به‌طور گروهی و جمعی، با هم خدا رو پرستش می‌کنیم.
خون قربانی در خروج باب ۲۴ قوم خدا را استوار ساخت تا بتوانند سفر خود را به طرف سرزمین موعود با اطاعت آغاز کنند، خون مسیح در عهدجدید نیز ما را به عنوان قوم بخشیده شده بنا می‌کند تا با قدوسیت و اطاعت به سوی خدا حرکت می‌کنیم.
تنها راه پرهیز از یأس، قرار دادن ایمان در عیسی مسیح برای نجاتی است که خدا تدارک دیده است.
در دسته‌بندی‌های قدیمی افلاطونی، مشکل انسان‌ها، جسم بود. جسم، زندان جان هست و مرگ، جان یا روح انسان رو از این زندان آزاد می‌کنه. امّا شخص مسیحی به نجات و رهایی از جسم ایمان نداره، بلکه به نجات و رهاییِ جسم، ایمان ......
اعتراف ما را از تقصیر و شرم آزاد می‌کند و به ما از بخشش و پذیرفتگی اطمینان می‌بخشد (امثال ۲۸: ۱۳).
طبیعت گناه‌آلود هنگام ایمان‌آوردن کاملاً از بین نمی‌رود؛ نبرد همچنان پابرجاست. - آر. سی. اسپرول
آیا دعا فکر خدا را عوض می‌کند؟ خیر. آیا دعا چیزی را عوض می‌کند؟ البته که بله. وعده کلام مقدس این است که «زیرا دعای مرد عادل در عمل قوت بسیار دارد.» (یعقوب ۵: ۱۶) مشکل در این است که ما تماما عادل نیستیم. آنچه که دعا عوض می‌کند اغلب دل شریر و سخت خود ماست.
اشخاصی را که خدا بطور ثمربخش دعوت می نماید، آنها را مجاناً عادل هم می شمارد. خدا عدالت را بر آنها فرو نمی ریزد بلکه گناهانشان را می بخشد و آنها را بعنوان افراد عادل شده می پذیرید.
میان تمامی ایمان‌داران و مسیح اتحادی روحانی وجود دارد.
هرگاه فرزندانیم، وارثان هم هستیم یعنی ورثه خدا و هم ارث با مسیح، اگر شریک مصیبت‌های او هستیم تا در جلال وی نیز شریک باشیم.
وظیفه‌ی ما نیز این نیست که همه را قانع کنیم که خدا وجود دارد. از ما نخواسته‌اند مردم را قانع کنیم، بلکه از ما خواسته‌اندبرای امیدی که در ما وجود دارد دلیلی ارائه کنیم، و از ما خواسته‌اند در قبال این مسئولیت وفاداری پیشه کنیم.
هر گناه، خواه اصلی و خواه عملی، چون تجاوز از شریعت عادله خدا و مخالف آن شریعت می‌باشد، گناهکار را ذاتاٌ مجرم می‌سازد و به همین دلیل دچار غضب خدا و لعنت شریعت می‌گرداند.
ما ایمان داریم عیسی‌مسیح، بر اساس ذات الهی‌اش، تنها پسر خداوند است، که از ازل پسر او بوده، و ساخته یا آفریده نشده است، بلکه در ذات و جاودانگی با پدر مشترک است، صورت خدای نادیده، و درخشندگی جلال او، و در همه‌ی چیزها برابر با او.
کلیسای کاتولیک روم آموزه‌ی کتاب‌مقدسی مبنی بر عادل‌شمردگی فقط به‌وسیله‌ی ایمان را محکوم کرد، منکر انجیل شد و صرف نظر از تأیید دیگر اصول راست‌دینی مسیحی، دیگر کلیسایی قانونی و مشروع به حساب نمی‌آمد.
بهترین راه برای درک آموزه‌ی پروتستان یا اصلاح‌یافته درباره‌ی عادل شمردگی، درک اون به لحاظ تاریخیه در تضاد اون با پیشینه‌ی دیدگاه کاتولیک روم.
خداوند مشیت ویژه‌ای برای کلیسای زنده‌ی خود دارد، زیرا ما نور چشم او، بره‌های او، فرزندان او و گوهرهای او هستیم.
کتاب مزامیر در هر مقطعی، پُر از عیساست. عیسی، خدایی که ما رو دوست داره و محافظت می‌کُنه؛ عیسی، پادشاهی که نماینده‌ی ماست و ما رو نزد پدر می‌بَره.
جی. سی. رایل یک بار گفت: «مناقشات مذهبی از نبود تعاریف دقیق سرچشمه می‌گیرند.» این امر خصوصاً در مورد اصل کفاره‌ی محدود صادق است.
عیسای مسیح صورت مرئی خدا است، او معیار انسانیت حقیقی است و ما در رستگاری خود نهایتا به شباهت او در خواهیم آمد.
وقتی روح‌القدس به ما عیسی خداوند رو نشون می‌ده، و زمانی‌که روح‌القدس، ذهن‌های ما رو روشن می‌کنه، می‌تونیم به دیگران بگیم: «من با عیسی مسیح خداوند، پیوند خوردم.»
ما ایمان داریم خداوند، که رحم و عدالت در او به کمال است، پسرش را فرستاد تا ذاتی را بر خود پذیرا گردد که در آن ذات در برابر خداوند نافرمانی شده بود، تا در همان ذات رضایت خدا را جلب کند و با اشتیاق تلخ و مرگ خویش مکافات گناه را تحمل نماید.
خیلی شگفت‌انگیزه که خدا، محافظِ ماست. خدا ما رو با قلعه‌هایی محافظت می‌کُنه که شریران نمی‌تونند در اون رِخنه کنند. این وعده‌ای هست که از خدا داریم.
و ما ایمان داریم به روح‌القدس، خداوند و بخشنده‌ی حیات، که از جانب پدر و پسر حاصل می‌شود، او که با پدر و پسر پرستیده شده و جلال می‌یابد، او که به واسطه‌ی انبیا سخن گفته است.
۱۵و او صورت خدای نادیده است، نخست‌زاده‌ی تمامی آفریدگان. ۱۶زیراکه در او همه چیز آفریده شد، آنچه در آسمان و آنچه بر زمین است، از چیزهای دیدنی و نادیدنی و تخت‌ها و سلطنت‌ها و ریاسات و قوّات؛ همه به‌وسیله‌ی او و برای او آفریده شد. - کولسیان ۱: ۱۵-۱۶، ترجمه‌ی قدیم
امید، ما رو به دنیا می‌فرسته؛ و ما می‌تونیم اعتماد کنیم. می‌تونیم به خدا اعتماد کنیم؛ به کلامِش اعتماد کنیم؛ به مسیح اعتماد کنیم؛ به انجیل اعتماد کنید؛ و به امید اعتماد کنیم.
اگر خدا حاکمانه انتخاب کند که فیض خود را به برخی از گناهکاران هدیه کند و آن را از برخی دیگر از گناهکاران دریغ کند، آیا نقض عدالت اتفاق افتاده است؟ آیا آنانی که این هدیه را دریافت نمی‌کنند، چیزی دریافت می‌کنند که مستحق آن نیستند؟
ما هر روز به انجیل نیاز داریم، حتی به‌عنوان نجات‌یافتگان، حتی به‌عنوان کسانی که روح در ما ساکنه. انگیزه‌ی ما برای اطاعت اینه که به‌وسیله‌ی ایمان عادل شمرده شدیم.