دعا

⏳لحظاتی را در دعا

با خدا گفتگو کنیم⌛️

اینک به این شهر عافیت و علاج باز خواهم داد و ایشان را شفا خواهم بخشید و فراوانی سلامت و امنیت را به ایشان خواهم رسانید...

مزمور ۶۷

📖🎵 کلام خدا

📜 مزمور ۶۷

🔸🔶خدايا، بر ما رحم كن

🔶🔸خدایا، ما را بركت ده

🔶🔸🔶 نور روی خود را بر ما بتابان،

تا بوسيلهٔ ما ارادهٔ تو در جهان شناخته شود و خبر خوش نجات تو به همهٔ مردم روی زمين برسد.

🔸🔶خدايا، باشد كه همهٔ مردم تو را ستايش كنند؛ باشد كه همهٔ قومها تو را سپاس گويند!

🔶🔸آنگاه زمين محصول خود را توليد خواهد كرد و تو ما را بركت خواهی داد و همهٔ مردم جهان به تو احترام خواهند گذاشت.

✨🕊✨ آمین ✨🕊✨

او مرا دوست دارد چونکه…..

انگیزه‌ی اطاعت از فرامین خدا، این نیست که من عادل شمرده بِشَم. این نیست که خدا منو بیشتر دوست داشته باشه. او با محبت بی‌پایان منو دوست داره. از ازل منو دوست داشته. قبل از اینکه متولد بِشَم، منو دوست داشت. او منو دوست داشت و به طرف مسیح سوق داد.

مزامیر ۱۱/۱۰۳

زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است. - مزامیر ۱۰۳: ۱۱، ترجمه‌ی قدیم

امثال در کتاب مقدس

امثال با تأکید بر حکمت، ما را به سوی عیسی هدایت می‌کند.

مزمور ۲۵/۸-۱۱

خداوند نیکو و راست است ؛

از این رو، راه را بر گمراهان می نماید.

او فروتنان را در طریق عدالت سالک می گرداند،

و راه خویش را به افتادگان می آموزد.

همه راههای خداوند محبت و وفا است ،

برای آنان که عهد و شهادات او را نگاه می دارند.

خداوندا، به خاطر نام خود تقصیر مرا بیامرز، زیرا بزرگ است!

مزامیر 25 : 11-8

#دعای_امروز

عیسی مسیح، خداوند حقیقت و راستی

ذات تو نیکویی و محبت است

و به خاطر همین محبت ونیکویت

راه را بر گناهکاران مکشوف می نمایی

زیرا تمامی طریقهای تو حق و عدالت است

وبا فیض و رحمتت فرصت میدهی به انسان خطا کار

تا از هر راه تاریکی بازگشت نماید و توبه کند

چتر فیض و رحمت تو گسترانیده شده است

تا مسکینان در روح به نزد تو آیند،

و طریقهای تو را بیاموزند

خداوندم تمنا دارم به خاطرنام خود و نیکویت،

گناهان وخطاهایم را که بسیار بزرگ است ببخشایی

زیرا ایمان دارم فیض تو عظیم است

✨آمین✨

قدرت زبان

قدرتِ زبان!

چقدر تأسف می‌خورم وقتی می‌بینم عده ‌ای از مسيحيان ایرانی، در پیروی از تعالیم بعضی از واعظان غربی، آیات کلام خدا را نادرست درک و تفسير می‌کنند. یکی از این آیات، این است: "مرگ و زندگی در قدرت زبان است" (کتاب امثال ۱۸:‏ ۲۱).

طبق عقیده ‌ای که در دو-سه دهۀ گذشته متداول شده، تصور می‌شود مقصود این آیه این است که ما می‌توانیم با گفتار خود، برکت دهيم يا لعنت کنیم، و اگر چنین کنیم، گفتۀ ما قطعاً جامۀ عمل می‌پوشد چون طبق این آیه، در زبان ما قدرت هست! متأسفانه، این عقیده، از مکتبی جدید وارد مسیحیت شده، به نام نهضت "نیو-ایج"، یعنی عصر نوین. در این مکتب، ما با گفتار خود می‌توانیم مسیر امور را به ميل و ارادۀ خود تغییر دهیم!

اما چنین تعلیمی در کتاب‌مقدس نیامده، و طبق اصول تفسیر، نمی‌توان تعلیمی اینچنین مهم را فقط بر اساس یک آیه ابداع کرد، آن‌هم به‌واسطۀ پیروی از اصول نادرست تفسیر کتاب‌مقدس. در مقایسه با سایر تعالیم کلام خدا، مقصود این آیه عمیق‌تر و اثرگذارتر از اینهاست. مقصود این است که ما با گفتار خود، می‌توانیم یا باعث تشویق طرف مقابل خود شویم و او را بنا کنیم، یا بالعکس، او را دلسرد و ناامید سازیم و شخصیتش را خُرد کنیم. یعقوب رسول می‌فرماید: "با زبان خود خداوند و پدر را متبارک می‌خوانیم و با همان زبان انسانهایی را که به شباهت خدا آفریده شده‌اند، لعن می‌کنیم. از یک دهان، هم ستایش بیرون می‌آید، هم نفرین! ای برادران من، شایسته نیست چنین باشد." (رسالۀ یعقوب ۳: ‏۹-‏۱۰).

عیسی یا خداوند و عیسی و خداوند ؛ کدام درست است؟!

اگر عیسی خدا بود، چگونه او به درگاه خدا دعا می کرد؟ آیا عیسی به جانب خود دعا می کرد؟

قسمت دوم

هیچ مشکلی در اینکه خدای پسر به جانب خدای پدر دعا کند و یا با او صحبت کند وجود ندارد. همانطور که گفته شد، آنها قبل ازاینکه مسیح به انسان تبدیل شود رابطه ای ازلی داشته اند. این رابطه در انجیل به تصویر کشیده شده است و به همین سبب است که ما می توانیم ببینیم که چگونه پسر خدا در انسانیت خود، خواست پدر خود را به انجام رسانید، و در انجام این کار، رستگاری را برای فرزندان او خریداری کرد( یوحنا ۳۸:۶ ).اطاعت مداوم مسیح از پدر آسمانیش توسط دعا‌های او قدرت یافت و متمرکز شد. این نوع دعا، سر مشقی برای دعا‌های ماست.

از خدایی عیسی مسیح هنگام دعا به جانب پدر آسمانیش کاسته نشد بود. او برای ما مجسم ساخت، که حتی به عنوان یک انسان بیگناه، برای به انجام رساندن هدف پدر آسمانی، نیازمند دعا کردن هستیم. دعا ی عیسی مسیح به جانب پدر، نشانی از رابطه او در تثلیث بود وهم چنین مثالی برای ما که متوجه شویم که برای نیرو و حکمتی که نیاز داریم باید به خدا از طریق دعا تکیه کنیم.از آنجا که عیسی مسیح، به عنوان خدا انسان، نیاز به یک زندگی همراه با دعای پرطراوت داشت، هم چنین پیروان امروزه ی مسیح به آن نیازمندند.

پایان.

عیسی یا خداوند و عیسی و خداوند؛کدام درست است؟

اگر عیسی خدا بود، چگونه او به درگاه خدا دعا می کرد؟ آیا عیسی به جانب خود دعا می کرد؟

قسمت اول

برای درک دعای عیسی مسیح به عنوان خداوند بر روی زمین به جانب پدر آسمانیش، باید درک کنیم که پدر جاودان و پسر جاودان، قبل از اینکه مسیح صورت انسانی‌ به خود بگیرد رابطه‌ای جاودان داشته اند. لطفا یوحنا ۵: ۲۷ -۱۹ به ویژه آیه ۲۳ را که در آن عیسی می آموزد که پدر پسر را فرستاده است، بخوانید (هم چنین به یوحنا ۱۵:۱۰ مراجعه کنید).عیسی زمانی که در بیت لحم متولد شد پسر خدا نشد. او همواره از ازل پسر خدا بوده است، هنوز هم پسر خدا است، و همیشه خواهد بود.

اشعیا ۶:۹ به ما می گوید که پسر داده شد و کودک به دنیا آمد.عیسی همیشه بخشی از وحدت سه گانه، همراه با روح القدس بوده است. وحدت سه گانه همیشه وجود داشته است، خدا ی پدر، خدا ی پسر، و روح خدا، نه سه خدا، اما یک خدا، موجود در قالب سه شخصیت. عیسی آموخت که او و پدرش یکی‌اند (یوحنا ۳۰:۱۰ )، به این معنی که او و پدرش از یک ذات و یک جوهر هستند. پدر، پسر و روح، سه نفر هم تراز و موجود به عنوان خدا هستند. این سه شخص رابطه‌ای جاودان، داشته‌اند و خواهند داشت.

هنگامی که عیسی، پسر ابدی خدا، قالب انسانی بی‌گناه را بر خود گرفت، او همچنین صورت یک خادم را که شکوه و عظمت آسمانی خود را رها کرده است پذیرفت (فیلیپیان ۱۱:۲-۵ ).به عنوان خدا انسان، او تا باید اطاعت از پدرش را می آموخت (عبرانیان ۸:۵) هنگامی که توسط شیطان وسوسه شد، به دروغ توسط مردمان متهم شد، توسط مردم خود طرد شد، و در نهایت به صلیب کشیده شد. دعای او بر پدر آسمانی اش برای درخواست توان ( یوحنّا ۴۲:۱۱-۴۱ ) و حکمت (مرقس ۳۵:۱، ۶:۴۶ ) بود. دعای او نشان داد که عیسی مسیح در قالب انسانی برای به انجام رساندن طرح رستگاری، به پدرش وابسته است، به این مطلب به صورت دعای کاهن اعظمی مسیح در یوحنا ۱۷ شهادت داده شده است. دعای او نشان داد که او تسلیم مطلق اراده ی پدر خود، یعنی‌ مصلوب شدن و پرداخت جریمه (مرگ) ما است، به این علت که ما قانون خدا را شکسته ایم (متی‌ ۴۶:۲۶ -۳۱). البته، او به صورت جسمانی از قبر بر خاست، بخشش و زندگی ابدی را برای کسانی که از گناه توبه کنند و به او به عنوان نجات دهنده ایمان آورند به ارمغان آورد.

این مطلب ادامه دارد.

نویسندگان‌کتاب مقدس

نویسندگان کتاب مقدس چه کسانی بودند؟

کتاب مقدس توسط حدوداً 40 نفر از پیش زمینه های گوناگون در طول 1500 سال به رشته تحریر درآمد

اشعیا یک نبی بود، عزرا یک کاهن بود، متی یک باجگیر بود، یوحنا یک ماهیگیر بود، پولس خیمه دوز بود، موسی یک شبان بود، لوقا یک پزشک بود. با وجود اینکه کتاب مقدس توسط نویسندگان مختلفی در طول 15 قرن نوشته شد، اما مطالب کتاب مقدس با همدیگر تناقض ندارند و هیچ اشتباهی در آن وجود ندارد. نویسندگان چشم اندازهای مختلفی دارند، اما همگی همان خدای واحد حقیقی، و همان راه واحد نجات یعنی عیسی مسیح را اعلان می کنند (یوحنا 6:14؛ اعمال 12:4). تعداد کمی از کتب کتاب مقدس به طور مشخص نام نویسنده آن را ذکر می کند.

اساساً کتاب مقدس در ورای نویسندگان بشری، توسط خود خدا نوشته شده است. دوم تیموتائوس 16:3 به ما می گوید که کتاب مقدس توسط خدا "الهام شده است". خدا بر نویسندگان کتاب مقدس نظارت کرد تا با وجود استفاده از سبک نگارشی و شخصیت نویسندگان آن، دقیقاً همان چیزی را که خدا در نظر داشت، بنگارند. کتاب مقدس توسط خدا دیکته نشد بلکه کاملاً توسط او الهام و هدایت شد

یکی شدن با خداوند

یکی شدن با خداوند

با خداوند متحد شده و یک روح گشته ایم

درک تفاوت میان روح و نفس انسان از اهمیت بسیاری برخوردار است. نفس انسان نیست که به خداوند می پیوندد بلکه این روح اوست . زیرا روح است که برای پیوستن به خداوند خلق شده است و در واقع روح انسان بدون پیوستن به خداوند نمی تواند زنده بماند.در نتیجه تبدیلی که در زمان تولد تازه رخ می دهد یک ایماندار می تواند به خداوند بپیوندد.

اجازه دهید ۳ توضیح ساده از عمل کرد روح ،.نفس وجسم داشته باشیم.

روح در واقع خدا آگاه است ، نفس خود آگاه و جسم جهان آگاه است. از طریق روح خود می توانیم از خداوند آگاهی داشته باشیم.از طریق نفس مان از خود آگاهی داریم و از طریق بدن و حواس مان با دنیای اطراف ارتباط ایجاد می کنیم. زمانی که روح انسان یک بار دیگر به خداوند می پیوندد، روح او که دوباره متولد شده تبدیل به یک چراغ می شود . چراغی که پر از روح القدس است باعث می شود طبیعت درونی یک انسان که تا آن موقع تاریک و با خداوند بیگانه بوده روشن شود.باید به یاد داشته باشیم که زمان نگارش کتاب مقدس سوخت چراغ ها روغن زیتون بود و روغن زیتون نمادی از روح القدس است

” روح آدمی چراغ خداوند است که اعماق وجود او را می کاود . ” ( امثال ۲۷:۲۰

زمانی که روح انسان برای پیوستن به خداوند گشاده می گردد روح القدس آمده و آن چراغ را پر می سازد.در آن زمان چراغ درونی انسان یعنی روح او روشن می گردد و باعث می شود که نور آن سراسر دنیای درونی او را روشن بگرداند و او در تاریکی نماند

خداوندا از تو متشکرم که مرا به خود پیوند داده ای.

اعلام می کنم که در پیوستن با خداوند و از طریق روشنگری که روح القدس در من انجام می دهد من دیگر در تاریکی نیستم. اعلام می کنم که به خداوند پیوستم و با او در روح یک گشته ام.

تفاوت های کاتولیک و پروتستان

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

9.مفسران کتاب مقدس: در مذهب کاتولیسیسم، تنها مرجع دارای اقتدار و محق برای تفسیر کتاب مقدس، کلیسای کاتولیک روم است.

برخلاف این، پروتستان‌ها بر این باورند که هر «فرد» می‌تواند کتاب مقدس را مطابق با مكاشفه اي كه بعد از دعا و خواندن كتاب، توسط روح القدس صورت ميگيرد، تفسیر کند.

و خداوند اين مكاشفه را به فرزندانش ميدهد.

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

10.آیین‌های دینی: کاتولیک‌ها، تنها مسیحیانی‌اند که باید هفت آیین دینی را انجام دهند: غسل تعمید، تصدیق عقاید کلیسا، عشای ربانی، توبه (طلب بخشایش)، مسح روغن مقدس، فرمان‌های مقدس و ازدواج.

*پروتستانتیسم، صرف ایمان قلبی را باعث رستگاری می‌داند و اعمال خاصی را ضروری نمی‌بیند.

ايمانِ نجات بخش

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

11.تعطیلات: کاتولیک‌ها، در طول سال، ده روز تکلیف مقدس دارند که براساس آن باید کاری جمعی انجام دهند و به میان مردم بروند.

*در حالی که پروتستان‌ها مصداق واقعی این جمله‌اند: « [لااقل] فقط در کریسمس به کلیسا برو، این تنها چیزی است که از تو می‌خواهیم.»

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

12.عشای ربانی: براساس آموزه‌های کلیسای کاتولیک، نان و شراب، بدن و خون عیسی مسيح می‌شود و عیسی واقعا در محراب حضور دارد.

اما در پروتستانتیسم، با اینکه نان و شراب وجود دارد اما کاملا جنبه‌ای نمادین دارد.

و عهد جديد مابين عيسي مسيح و شاگردان و همچنين ايمانداران است.

كه هركس به ناشايست در اين شام خداوند شركت نمايد، در بدن و خون عيسي مسيح مجرم است.

يعني اول بايد به عيسي مسيح ايمان داشت و اين باور را داشت كه نان به يادبود بدن عيسي مسيح است كه براي او تكه تكه شد، و شراب به يادبود خون عيسي مسيح است كه براي او ريخته شد.

و اين خون عيسي مسيح است كه گناهان ما را ميپوشاند.

پس تنها ايمان قلبي و واقعي به شخص عيسي مسيح باعث نجات يك ايماندار ميشود.

لازم به ذكر است كه:

ايماني كه قلبي و واقعي باشد، باعث تغيير انسان ميشود و اين ايمان باعث پاك زيستن انسان ميشود.

*زير پوشش خون مسيح باشيد.

آمين

دوستان عزیز، من در اینجا به تعدادی از تفاوت ها اشاره کردم با توجه به مراجعی که ذکر شد؛ اما اگر جویای این راه هستید به اشاره های دل و شباهتها بیاندیشید. سپاس🙏🏻🌷

تفاوت های کاتولیک و پروتستان

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

5.تجرد و رهبانیت: این دو اصل، تنها در میان کاتولیک‌ها پیدا می‌شود. تجرد اقدامی ضروری است که طبق آن، شخص متدین به دلایل مذهبی از برخی خوردنی‌ها، یا رابطه جنسی و یا هر دو پرهیز می‌کند. راهبه هم به زنی اطلاق می‌شود که در یک جمعیت دینی زنان عضو می‌شود و بر فقر، عفت و اطاعت سوگند می‌خورد.

*اما در پروتستان ها تجرد يك رسم يا حكم الاهي نيست.

بلكه خداوند ميفرمايد كه من زن و مرد را براي يكديگر آفريدم، كه در جسم دو و در روح يكي شوند.

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

6.برزخ: در عین اینکه کاتولیک‌ها به برزخ اعتقاد دارند، در معتقدات پروتستانی چین چیزی وجود ندارد. برزخ، اقامت‌گاهی موقت و گذرا برای تنبه و پاکسازی افراد است و کسانی که در دوستی با خداوند بمیرند اما هنوز گناهانی در اعمالشان باشد، باید این گذرگاه را بگذرانند تا پاک شوند.

*اما پروتستانها طبق كلام خداوند در كتاب مقدس، بر اين باورند كه انسان به سبب اعمالش نجات پيدا نميكند، بلكه به سبب ايمانش به عيسي مسيح و هركس كه واقعا و قلباً ايمان واقعي و حقيقي به عيسي مسيح داشته باشد، مستقيم به حضور خداوند ميرود.

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

7.مستندات كتاب مقدسي: برای پروتستان‌ها اول و آخر همه چیز فقط به یک جا ختم می‌شود: «کلام‌ خدا» در (كتاب مقدس) اما شاید بتوان گفت برای کاتولیک‌ها به همین اندازه، «سنت» از اهمیت بالایی برخوردار است تا کلام خدا.

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

8.تعلیمات و دستورهای:

کودکان پروتستان، متن کتاب مقدس را در كتاب داستانهاي كودكانه ميخوانند و ملزم به يادگيري نيستند، بلكه خانوادها آنها را با روش درست كتاب مقدسي تربيت می‌کنند، و كودكان هنگامي كه به سن بلوغ رسيدند و يا به اندازه اي رسيدند كه خود ميتوانند همه چيز را تشخيص دهند، به عيسي مسيح با قلبي باز ايمان مياورند.

در حالی که کاتولیک‌ها به یادگیری دستورهای مذهبی و آیین‌های خاص می‌پردازند. و كودكان را غسل تعميد ميدهند.

این آموزه‌ها، البته به بزرگسالان هم آموزش داده می‌شود.

تفاوت های کاتولیک و پروتستان

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

1.پاپ: کاتولیک‌ها پاپ دارند که از نظر آن‌‌ها قائم‌مقام عیسی مسيح است و کلیسا را هدایت و رهبری می‌کند.

*اما پروتستان‌ها، بر این باروند که هیچ انسانی معصوم از خطا نیست و تنها رئيس حقیقی کلیسا، شخص عیسی مسيح است. او هیچ جانشینی برای خود تعیین نکرده است.

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

2.کلیساهای بزرگ و خیال‌انگیز: کاتولیک‌ها چنین کلیساهایی دارند حال آنکه پروتستان‌ها نه. کاتولیک‌ها بر این باورند که بشریت حتما باید اتحاد و رستگاری خود را در یک «کلیسا» کشف کند.

حال آنکه پروتستان‌ها می‌گویند همه مسیحیان اهل نجات‌اند صرف نظر از اینکه به عضویت یک کلیسا درآمده باشند یا نه. بنابراین پروتستان‌ها کلیسا در جمع ايمانداران ميدانند، نه ساختمان كليسا.

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

3.قدیسان: کاتولیک‌ها، افزون بر خداوند و عیسی مسيح به قدیسان (یعنی افراد مقدس مرده) هم توسل می‌جویند. اما پروتستان‌ها با وجود اذعان به شأن قدیسان، به توسل جستن به آن‌ها اعتقادی ندارند.

كاتوليكها مريم را مقدس ميدانند،

و جلوي مجسمه او زانو زده و دعا ميكنند و از او طلب ميكنند.

*اما پروتستانها جزء عيسي مسيحِ خداوند، به كسي دعا نميكنند و در كليساهاي آنها خبري از مجسمه ها نيست.

دوازده تفاوت کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها

4.آب مقدس: فقط ویژه کاتولیک‌ها است. آب مقدس، آبی است که کشیشان آن را مقدس می‌کنند و برای غسل تعمید، مقدس‌سازی جاها و دور ساختن اهریمن از آن به کار می‌رود. کلیسای کاتولیک، از آب مقدس به عنوان نوعی حرز هم جهت دورسازی شیطان استفاده می‌کند. با این حال، مسیحیان کاتولیک اجازه ندارند آب مقدس را برای جن‌گیری به کار برند.

*اما در پروتستان ها آب مقدس وجود ندارد، و بنام مسيح شرير و شيطان را از زندگي خود و ديگران دور ميسازند و تعميد آنها فقط يك بار در طول عمر است و آن هم بصورت فرورفتن كامل در آب است.

نكته اينجاست كه آن تعميد يك نماد است، يعني مردن در گناه، و تولد تازه، كه آن هم با ايمان به مسيح و باور قلبي و حقيقي ممكن است و تعميد نماد مرگ و قيام عيسي مسيح است.

یکی شدن با خداوند

یکی شدن با خداوند

با خداوند متحد شده و یک روح گشته ایم

درک تفاوت میان روح و نفس انسان از اهمیت بسیاری برخوردار است. نفس انسان نیست که به خداوند می پیوندد بلکه این روح اوست . زیرا روح است که برای پیوستن به خداوند خلق شده است و در واقع روح انسان بدون پیوستن به خداوند نمی تواند زنده بماند.در نتیجه تبدیلی که در زمان تولد تازه رخ می دهد یک ایماندار می تواند به خداوند بپیوندد.

اجازه دهید ۳ توضیح ساده از عمل کرد روح ،.نفس وجسم داشته باشیم.

روح در واقع خدا آگاه است ، نفس خود آگاه و جسم جهان آگاه است. از طریق روح خود می توانیم از خداوند آگاهی داشته باشیم.از طریق نفس مان از خود آگاهی داریم و از طریق بدن و حواس مان با دنیای اطراف ارتباط ایجاد می کنیم. زمانی که روح انسان یک بار دیگر به خداوند می پیوندد، روح او که دوباره متولد شده تبدیل به یک چراغ می شود . چراغی که پر از روح القدس است باعث می شود طبیعت درونی یک انسان که تا آن موقع تاریک و با خداوند بیگانه بوده روشن شود.باید به یاد داشته باشیم که زمان نگارش کتاب مقدس سوخت چراغ ها روغن زیتون بود و روغن زیتون نمادی از روح القدس است

” روح آدمی چراغ خداوند است که اعماق وجود او را می کاود . ” ( امثال ۲۷:۲۰

زمانی که روح انسان برای پیوستن به خداوند گشاده می گردد روح القدس آمده و آن چراغ را پر می سازد.در آن زمان چراغ درونی انسان یعنی روح او روشن می گردد و باعث می شود که نور آن سراسر دنیای درونی او را روشن بگرداند و او در تاریکی نماند

خداوندا از تو متشکرم که مرا به خود پیوند داده ای.

اعلام می کنم که در پیوستن با خداوند و از طریق روشنگری که روح القدس در من انجام می دهد من دیگر در تاریکی نیستم. اعلام می کنم که به خداوند پیوستم و با او در روح یک گشته ام.

او دوستدارم است؛……

خدا شما را دوست دارد!

کتاب مقدس می فرماید " خدا آنقدر جهانیان را دوست داشت که تنها پسرش را داد، تا هر که به او ایمان آورد هلاک نشود، بلکه حیات ابدی یابد"

مشکل اینجاست که ...

همه ما اعمالی انجام داده ایم؛ ویا صحبت هایی کرده و یا افکاری داشته ایم که خطا بوده است. این را گناه می نامند. و گناهنانمان، ما را از خدا دور و جدا ساخته است.

کتاب مقدس می گوید "همه گناه کرده اند و از جلال خدا دور شده اند." خدا کامل و قدوس است، و گناهانمان، ما را برای ابد از خدا دور می سازد. کتاب مقدس می فرماید " مرگ، نتیجه گناه است .

اما خبر خوش این است که حدود ۲۰۰۰ سال پیش،

خدا تنها پسر خود، عیسی مسیح را فرستاد تا برای گناهان ما بمیرد.

مسیح، پسر خداست. او بدون گناه زندگی کرد و برای پرداخت جریمه گناهان ما،جان خود را بر روی صلیب داد. " خدا با اینکار محبتّش را نسبت به ما، زمانی که ما هنوز گناهکار بودیم نشان میدهد و مسیح برای گناهان ما، جان خود را داد"

مسیح زنده شد و اکنون در آسمان و نزد خدای پدر زندگی می کند. مسیح به ما زندگی ابدی را هدیه می دهد – اگر ما او را بعنوان خداوند و نجات دهنده خود بپذیریم، آنگاه در این زندگی ابدی، با مسیح خواهیم بود..

مسیح گفت " من راه ، حقیقت، و زندگی هستم. هیچکس نزد پدر جز بوسیله من نمی آید.

خدا با محبت خود، آغوشش را به روی شما گشوده و میخواهد که فرزند او باشید. " او این حق را به همه کسانی که مسیح را پذیرفتند و به نام او ایمان آورده اند، می دهد تا فرزندان خدا باشند." این انتخاب شما است که از مسیح بخواهید گناهان شما را بخشیده و وارد قلب و زندگی شما گشته و خداوند و نجات دهنده شما باشد

اگر می خواهید که مسیح را بپذیرید، میتوانید با چنین دعایی از او بخواهید که خداوند و نجات دهنده شما باشد:

“" خداوند مسیح، من باور دارم که تو پسر خدا هستی. تشکر میکنم که جان خود را بر روی صلیب بخاطر گناهان من دادی. خواهش میکنم گناهان مرا ببخش و به من حیات ابدی ببخش. من از تو دعوت میکنم که وارد قلب و زندگیم بشی و خداوند و نجات دهنده ام باشی. من میخواهم برای همیشه تو را خدمت کنم.

رابطه صحیح با خداوند از دیدگاه مسیحیت

چگونه میتوان رابطۀ صحیحی با خدا داشت؟

برای دستیابی به یک رابطۀ صحیح با خدا بهتر است ابتدا به آنچه این رابطه را قطع نموده است اشاره کنیم. آنچه این رابطه را گسسته است گناه میباشد. "همه رو گردانیده، با هم فاسد شده اند. نیکوکاری نیست؛ یکی هم نی" (مزمور 3:14). ما نسبت به فرمان خدا طغیان ورزیده ایم. مطابق اشعیا 6:53 "جمیع ما مثل گوسفندان، گمراه شده بودیم و هر یکی از ما به راه خود برگشته بود."

خبر بدی که وجود دارد این است که مجازات گناه مرگ میباشد. "... هر کسی که گناه وَرزَد خواهد مُرد" (حزقیال 4:18). اما خبر خوش این است که خدای پر مُحبت به دنبال ما آمده است تا ما را نجات بخشد. عیسی مسیح هدف آمدن خود را به این جهان اینچنین بیان میدارد: "... پسر انسان آمده است تا گمشده را بجوید و نجات بخشد" (لوقا 10:19). هنگامی که او بر صلیب جان خود را تسلیم مینمود، با گفتن "تمام شد" (یوحنا 30:19) اعلام کرد که مأموریّت خود را به اتمام رسانیده است.

برای داشتن رابطۀ صحیح با خدا ابتدا باید گناهکار بودن خود را بپذیریم. سپس، باید با فروتنی گناه خود را به خدا اعتراف کنیم (اشعیا 15:57) و مُصمّم باشیم از آن توبه کنیم. "چونکه ... به زبان اعتراف میشود به جهت نجات" (رومیان 10:10).

این توبه و بازگشت از گناهان بایستی به همراه ایمان باشد. این ایمان، در واقع، اعتماد به این مطلب است که مرگِ قربانی گونۀ عیسی مسیح بر صلیب و قیام معجزه آسای او از مردگان به او این اقتدار و استحقاق را میدهد که نجات دهندۀ ما باشد (رومیان 9:10). لزوم ایمان در آیات بسیاری، از جمله یوحنا 27:20 ؛ اعمال 31:16 ؛ غلاطیان 16:2 ؛ 11:3 ، 26 و افسسیان 8:2، اشاره شده است.

داشتن رابطۀ صحیح با خدا بستگی به عکس العمل شما نسبت به آن چیزی است که خدا به جای ما انجام داده است. او نجات دهنده را فرستاد، او قربانی لازم برای پاک کردن گناهان شما را مُهیّا ساخت (یوحنا 29:1)، و او به شما وعده میدهد که: "... هر که نام خداوند را بخواند، نجات یابد" (اعمال 21:2).

مَثل پسر گمشده (لوقا 11:15ـ32) یک نمونۀ زیبا از "توبه" و "آمرزش" می باشد. پسر کوچکتر ثروت پدر خود را با انجام گناهان شرم آور تلف کرد (آیۀ 13). او هنگامیکه به اشتباه خود پی برد، تصمیم گرفت به خانه برگردد (آیۀ 18). او تصور می کرد که در خانۀ پدر، دیگر به عنوان پسر پذیرفته نخواهد شد (آیۀ 19)، اما او در اشتباه بود. پدر این یاغی توبه کار را همچنان محبت نمود (آیۀ 20). همۀ گناهان او بخشیده شد، و جشن عظیمی راه افتاد (آیۀ 24).

خدا آنقدر نیکوست که همیشه نسبت به انجام وعده های خود امین میماند. یکی از این وعده ها، آمرزش گناهان ماست. خداوند نزدیک شکسته دلان است و روح کوفتگان را نجات خواهد داد (مزمور 18:34).

اگر مایل هستید با خدا رابطۀ صحیحی داشته باشید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

تعمید

چطور باید تعمید گرفت؟

با نگاهی به فرقه‌های مختلف مسیحی متوجه می‌شویم که تعمید گرفتن انواع و اَشکال مختلف دارد. برخی کلیساها افراد را غسل تعمید می‌دهند و به‌طور کامل در آب فرو می‌برند، و برخی دیگر صرفاً بر آن‌ها آب می‌پاشند. ببینیم کتاب‌مقدس در این‌باره چه تعلیم می‌دهد؟

کتاب‌مقدس در این‌باره که ایمانداران را دقیقاً به چه صورت باید تعمید داد دستور صریحی نمی‌‌دهد. با توجه به‌معنای سمبولیک تعمید، درمی‌یابیم که تعمید هم نمایانگرِ دفن شدن است و هم نشانۀ قیام.

بنابراین فرو بردن ایمانداران در آب (غسل تعمید) عملِ دفن شدن را بهتر از پاشیدنِ آب بر آن‌ها نشان می‌دهد. در کتاب‌مقدس می‌خوانیم که وقتی یحیی در رود اردن تعمید می‌داد: «عیسی از آب برآمد» (انجیل متی ۳:‏۱۶)، که تلویحاً بدان معناست که او به‌هنگام تعمید به‌طور کامل در آب فرو برده شد.

بااینحال گرچه ظاهراً در کتاب‌مقدس تعمید به‌شیوۀ فرو رفتن در آب انجام می‌شده است، در هیچ جا به ما چنین دستوری داده نمی‌شود. تعمید دادن به اسم پدر، پسر و روح‌القدس بسیار مهم‌تر است از اینکه ایمانداران به چه صورت تعمید می‌گیرند. بهتر است کسی به شیوۀ پاشیدن آب تعمید بگیرد ولی از گناهان خود توبه کرده و به عیسای مسیح ایمان آورده باشد، و تعمیدش به اسم پدر، پسر و روح‌القدس باشد، تا اینکه کسی با فرو رفتن در آب تعمید بگیرد ولی توبه نکرده باشد. آنچه در وهلۀ نخست مهم است نه چگونگیِ تعمید گرفتنِ شخص، بلکه علتِ تعمید گرفتنِ اوست. بااینحال اگر می‌خواهید دقیقاً به شیوه‌ای که در کتاب‌مقدس معمول بوده تعمید بگیرید، بايد بگوييم با شیوۀ فرو رفتن در آب صحيح و كتاب مقدسي مي باشد.

تعمید کی باید انجام شود؟

چه وقت باید تعمید گرفت؟

در عهدجدید، تعمید همیشه در پیِ ایمان آوردن و توبه کردنِ اشخاص صورت می‌گرفت. افراد معمولاً بلافاصله پس از ایمان آوردن به عیسی مسیح، تعمید می‌گرفتند. امروزه برخی کلیساها اطفال را نیز تعمید می‌دهند. برخی دیگر از کلیساها افراد نوایمان را بلافاصله تعمید نمی‌دهند. ببینیم نظر کتاب‌مقدس در این‌باره چیست؟

در هیچ جای کتاب‌مقدس نمی‌خوانیم که اطفال یا نوزادان تعمید گرفته باشند. تعمید همیشه پس از توبه و ایمان است، اما هیچگاه پس از تولد نیست. غیرممکن است که نوزادان بتوانند ایمان بیاورند یا توبه کنند، و از این رو تعمید گرفتن‌شان نیز بی‌معناست.

گذشته از این، کسانی که در بدو تولد تعمید داده می‌شوند ممکن است با رسیدن به سن بلوغ دچار ابهام و سردرگمی شوند، و تصور کنند از آن‌جا که در کودکی تعمید گرفته‌اند دیگر نیازی به توبه و تولد تازه ندارند.

تعمید دادن نوزادان ممکن است باعث شود در آن‌ها نوعی احساس امنیت کاذب در مورد نجات به‌وجود آید - امنیتی که مطابق کتاب‌مقدس نیست. اگر والدین می‌خواهند تولد نوزادشان با نوعی مراسم دینی همراه باشد، می‌توانند او را به‌جای تعمید دادن، در کلیسا به خداوند تقدیم نمایند و از کشیش بخواهند برای‌ نوزادشان دعا کند.

همچنین بسیاری از کلیساها تنها پس از مدت‌ها انتظار به نوایمانان اجازه تعمید می‌دهند. این امر می‌تواند باعث شود فردِ نوایمانان احساس سرخوردگی کرده، فکر کند به او به‌عنوان عضو درجه دوی کلیسا نگریسته می‌شود. علتِ دوران انتظار یا قائل شدن پیش‌شرط جهت تعمید افراد نوایمان، امنیتِ خود آن‌هاست، و هدف از این کار به‌هیچ وجه دلسرد کردنِ شخصِ تازه‌ایمان نیست.

اکثر اشخاصی که در دوران عهدجدید تعمید می‌گرفتند از زمینۀ یهود بودند و اصولاً کلیسا از بطن چنین فرهنگی ظهور کرد. به‌همین جهت کسانی که به مسیح ایمان می‌آوردند اغلب دقیقاً می‌دانستند چه می‌کنند و ایمان آوردن به مسیح به چه معناست.

کسانی که از سایر زمینه‌های فرهنگی به مسیح ایمان می‌آورند گاه برای درکِ کامل تصمیمی که گرفته‌اند به‌مدت زمان بیشتری احتیاج دارند. نیز مهم است که نوایمانان به‌خوبی دریابند که تعمید براستی به چه معناست، و به چه معنا نیست. خیلی‌ها تصور می‌کنند با تعمید گرفتن خواهند توانست در کلیسای خود به مقام و منصبی برسند، یا اینکه وضعیت پناهندگی‌شان درست خواهد شد. برخی نیز فکر می‌کنند با تعمید گرفتن نجاتِ‌شان تضمین است. دوران انتظار قبل از تعمید که اغلب با گذراندنِ سلسله دروسی در این رابطه همراه است، به فرد نوایمان کمک خواهد کرد ایمانِ تازه‌یافتۀ خود را به‌درستی درک کند و به مفهوم تعمیدی که خواهد گرفت به‌خوبی پی ببرد. قائل شدنِ چنین دوران انتظاری به‌هیچ وجه به این معنا نیست که فرد نوایمان در ایمان خود ضعیف است یا ایمانش حقیقی نیست. تعمید گرفتن به این معنا نیست که فرد ایماندار از این پس "مورد قبول" است.

نوایمانانی که هنوز در انتظار تعمید بسر می‌برند یا در شرایطی قرار دارند که کسی نیست آن‌ها را تعمید دهد، نباید نومید شوند. بلکه در عوض باید برای موضوع تعمید خود دعا کنند و کماکان زندگی خود را بر اساس تعالیم کتاب‌مقدس وفق دهند. زندگی دگرگون‌شدۀ یک ایماندار توبه کرده بسیار مهم‌تر است از موضوع تعمید. اگر ایمانداری براستی به مسئولیت‌هایی که دارد عمل کند و آن‌ها را جدی بگیرد، هنگامی که فرصتِ تعمید فرارسد، آماده خواهد بود.

بسیاری از ایماندارانِ منتظرِ تعمید، مشتاقانه در انتظار روزی هستند که بتوانند از طریق مراسم تعمید شهادت دهند که نسبت به گناه و زندگی کهنۀ گذشته خود مرده‌اند - تعمیدی که سمبول حیاتِ تازه‌ای است که احتمالاً پیشاپیش از آن برخوردار بوده و آن را تجربه کرده‌اند. کسانی که تعمید گرفته‌اند باید در زندگیِ تازۀ خود شادی کنند، و کماکان هر روزه صلیب خود را برداشته، به زندگی سابقِ خود پشت کنند. تمام ایمانداران باید به‌خاطر داشته باشند که ارزشِ سمبولِ تعمید صرفاً در گروِ حقیقتی است که واقعۀ تعمید در زندگی‌های‌شان منعکس می‌کند - این‌که نسبت به گناه مرده‌اند و از این پس در مسیح زندگی می‌کنند.

چرا تعمید لازم است؟

چرا باید تعمید بگیریم؟

کتاب‌مقدس به ایمانداران ميگويد که تعمید بیابند. در هیچ جای کتاب‌مقدس نمی‌خوانیم که تعمید امری د‌ل‌بخواهی یا اختیاری باشد. هر کس که عیسی را به‌عنوان خداوند خود پذیرفته و از گناهان خود توبه کرده است، ميبايست تعمید بگیرد. دلیل تعمید این است که تغییر و تحول و توبه‌ای را که در زندگی‌مان پدید آمده است از این طریق به‌طور سمبولیک نشان می‌دهیم، و این واقعیت را اعلام می‌نماییم که در آینده با مسیح برخواهیم خواست.

تعمید، نمادی مرئی از ایمان است، اما اغلب با خود نجات اشتباه گرفته می‌‌شود. خیلی مهم است توجه داشته باشیم که تعمید نمی‌گیریم تا چیزی اتفاق بیفتد، بلکه تعمید می‌گیریم چون چیزی اتفاق افتاده است. مردم تعمید نمی‌گیرند تا ایماندار شوند، بلکه تعمید می‌گیرند چون ایماندار هستند. نجاتِ شخص به داشتن تعمید بستگی ندارد، اما تعمید باید در پیِ نجات عملی شود.

در اعمال رسولان می‌خوانیم که کرنلیوس پس از آنکه از روح‌القدس پر شد تعمید گرفت، که آشکارا نشان می‌دهد او نخست نجات پیدا کرده بود و بعد تعمید گرفت.

تعمید در مسیحیت

🔹🔻تعمید چیست؟🔻🔹

قریب به دو هزار سال پیش، مردی در یهودیه ظهور کرد که از مردم می‌خواست از گناهان‌شان توبه کرده، تعمید بگیریند. این نبی، فردی بدوی بود؛ ملخ و عسل صحرایی می‌خورد و جامه‌هایی بافته شده از پشم شتر می‌پوشید. اسم او یحیای تعمیددهنده بود و اولین کسی است که در کتاب‌مقدس می‌خوانیم مردم را تعمید داده است.

کتاب‌مقدس نخستین بار به‌هنگام معرفیِ یحیی تعمیددهنده به مبحث تعمید اشاره می‌کند. با توجه به برخی از آیات کتاب‌مقدس (نظیرِ انجیل متی ۳:۱‏-۱۲؛ انجیل مرقس ۱:‏۱-۸؛ انجیل لوقا ۳:‏۱-۳) متوجه می‌شویم که تعمیدی که یحیی می‌داد، بیشتر تعمیدِ توبه بود. وقتی باجگیران می‌آمدند تا از دست یحیی تعمید بگیرند، یحیی به آن‌ها می‌گفت که چطور باید رفتار و رویۀ خود را عوض کنند‌. او فریادزنان می‌گفت: «توبه کنید! توبه و بازگشت کنید!» و سپس به‌تشریح تغییر و تحولی می‌پرداخت که می‌‌بایست در زندگی مردم ایجاد می‌شد. یحیی از فریسیان چه انتقادی داشت؟ او سرزنش‌‌کنان از آنان می‌خواست "میوه‌ای که نتیجۀ توبه است" از خود ظاهر سازند. فریسیان می‌خواستند صرفاً بیایند و تعمید بگیرند، اما حاضر نبودند رفتارشان را تغییر دهند. تمام کسانی که آماده بودند زندگی‌شان متحول شود، می‌توانستند تعمید بگیرند. اما کسانی که می‌خواستند به همان شیوه سابق زندگی کنند و حاضر نبودند در رفتار و رویه خود تجدیدنظر کنند، سرزنش می‌شدند و اجازه نداشتند تعمید بگیرند.

عیسی در "حکم اعظم" که در انجیل متی ۲۸:‏۱۸-۱۹ آمده است، به شاگردان خود مي گويد که بروند و تمام امت‌ها را شاگرد ساخته، آن‌ها را به اسم پدر، پسر و روح‌القدس تعمید دهند. از نگاه عیسی، شاگردسازی و تعمید لازم و ملزوم و مکمّلِ یکدیگرند.

در اعمال رسولان ۱۹:‏۱-۷ می‌خوانیم که پولس در سفر به قرنتس متوجه می‌شود که مردمِ آن‌جا تنها به شیوۀ یحیی، یعنی به تعمیدِ توبه، تعمید گرفته‌اند. این مردم در مورد عیسی چیزی نشنیده بودند، و به همین جهت پولس آن‌ها را به شیوۀ عیسی تعمید داد.

بنابراین نحوۀ تعمید از زمان یحیی به‌طور کلی فرق کرده بود، زيرا نه تنها عمل غسل تعميد مهم بود بلكه اعتقاد و باور اينكه چرا بايد تعميد گرفت هم مهم بوده است.

پس بیایید ببینیم بین تعمیدی که امروزه مرسوم است و تعمیدی که یحیی بدان موعظه می‌کرد چه تفاوتی موجود است.

بر اساس اعمال رسولان ۲:‏۳۸ می‌دانیم که تعمیدی که امروزه مرسوم است کماکان تعمیدِ توبه است، اما عنصر دیگری نیز به این تعمید افزوده شده است. امروزه تعمید حاویِ مفهومِ نمادینی است که در روزگار یحیی وجود نداشت، بلکه پس از مرگ و قیام مسیح بوجود آمد.

آیین تعمید اکنون دیگر صرفاً نشانۀ توبه نیست (هرچند دربرگیرندۀ این عنصر حیاتی هست)، بلکه علاوه بر توبه، اعلامِ این حقیقت مهم نیز هست که ما با مسیح دفن شده‌ایم و به هنگام رستاخیز مردگان با او قیام خواهیم کرد (رومیان ۶:‏۱-۴). تعمید اکنون دیگر صرفاً بازگشت از گناه نیست، بلکه همچنین بیانگر این نکته است که نسبت به گناه مرده‌ایم، و اعلامِ این امید است که در آینده به هنگام قیامت مردگان، به مسیح خواهیم پیوست.

ده فرمان

ده فرمان

ده قانون در کتاب مقدس هستند که خدا به ملت اسرائیل بعد از مدت کوتاهی از خروج از مصر داد.

ده فرمان در واقع خلاصه ای از 613 فرمان در قوانین عهد عتیق است.

چهار فرمان اولیه‌ی آن در مورد ارتباط با خداست. شش فرمان مابقی در مورد رابطه با یکدیگر است.

ده فرمان در کتاب خروج 20: 1-17 و تثنیه 5: 6-21 در کتاب مقدس به ثبت رسیده است.

۱) «تو را خدایان دیگر غیر از من نباشد»

این فرمان مخالف پرستش هر خدایی بغیر از خدای حقیقیست و همه‌ی خدایان دیگر خدایان دروغین هستند.

۲) «هیچگونه بتی بشکل حیوان یا پرنده یا ماهی برای خود درست نکن. دربرابر آن‌ها زانو نزن و آنها را پرستش نکن، زیرا من که خداوند، خدای تو می باشم، خدای غیوری هستم و کسانی که با من دشمنی کنند مجازات می کنم. این مجازات شامل حال فرزندان آن‌ها تا نسل سوم و چهارم نیز می گردد. اما بر کسانی که مرا دوست داشته باشند و دستورات مرا پیروی کنند، تا هزار پشت رحمت می کنم»

این فرمان مخالف ساختن بت و ساختن نمادی دیدنی از خداست. ما نمی توانیم تصویری را خلق کنیم که خدا را بطور دقیق بتصویر در بیاورد. درست کردن بتی که نماد خدا باشد مثل پرستش خدایان دروغین است.

۳) «از نام من که خداوند، خدای تو هستم سو استفاده نکن. اگر نام مرا با بی‌احترامی به زبان بیاوری یا به آن قسم دروغ بخوری، تو را مجازات می کنم.»

این فرمان مخالف این است که اسم خدا را بیهوده ببریم. ما نباید اسم خدا را سبک کنیم. ما باید به اسم خدا احترام بگذاریم و از طریق راه‌های مختلف اسم او را جلال دهیم.

۴) «روز سَبَّت را به یاد داشته باش و آن را مقدس بدار. در هفته شش روز کار کن، ولی در روز هفتم که سبت خداوند است هیچ کار نکن، نه خودت، نه پسرت، نه دخترت، نه غلامت، نه کنیزت، نه مهمانانت و نه چهارپایانت. چون خداوند در شش روز، آسمان و زمین و هر چه را که در آن‌هاست آفرید و روز هفتم دست از کار کشید. پس او روز سبت را مبارک خواند و آن را روز استراحت تعیین نمود.»

این فرمانی‌ـست که در مورد سبت (شنبه، آخرین روز هفته - تلفظ=سَبْ‌بَتْ) بعنوان روز مخصوص خداوند است.

۵) «پدر و مادرت را احترام کن تا در سرزمینی که خداوند، خدای تو به تو خواهد بخشید، عمر طولانی داشته باشی»

این فرمانیست که همیشه باید با والدین با احترام رفتار کرد.

۶) «قتل نکن»

این فرمانیست مخالف قتل عمد انسانی دیگر.

۷) «زنا نکن»

این فرمانیست مخالف داشتن رابطه‌ی جنسی با کسی غیر از با همسر خود.

۸) «دزدی نکن»

این فرمانیست مخالف غصب کردن هر چیزیکه صاحب آن کس دیگریست.

۹) «دروغ نگو»

این فرمانیست که مخالف شهادت دادن به دروغ است. درواقع این فرمان برخلاف دروغگوییست.

۱۰) «چشم طمع به مال و ناموس دیگران نداشته باش. به فکر تصاحب غلام و کنیز، گاو و الاغ، و اموال همسایه ات نباش.»

این فرمانیست برخلاف طمع کردن به آن‌چیزی که مالک آن شخص دیگریست. طمع می تواند به شکستن یکی از فرمان‌های بالا بینجامد، یعنی قتل، زنا، و دزدی. اگر انجام کاری اشتباه است، اشتیاق به انجام آن هم اشتباه است.

💡 خیلی از مردم «به اشتباه» به ده فرمان بعنوان یک سری قانون نگاه می‌کنند که اگر آن‌ها را دنبال کنند، بعد از مرگ ورود آن‌ها را به بهشت تضمین می‌کند. بر عکس، منظور از ده فرمان این است که مردم متوجه شوند که نمی‌توانند قانون را کاملا رعایت کنند

(رومیان 7: 7-11)،

و در نتیجه به فیض و رحمت خدا نیاز دارند.

برخلاف ادعای مرد ثروتمند جوان در متی 19: 16، هیچکس نمی تواند کاملا از ده فرمان اطاعت کند(جامعه 7: 20).

ده فرمان نشان می‌دهد که ما همه گناه کرده‌ایم (رومیان 3: 23) و به رحمت و فیض خدا که تنها از طریق ایمان به عیسی مسیح امکان پذیر است نیازمندیم.

مار برنجی و صلیب عیسی

ادامه ....🔻

ناگهان در میان قوم، مارهای سمی که در میان علفها می خزیدند و به داخل چادرها رخنه می کردند، یعنی چیزهای شریری که به رنگ آتشین بودند دیده شدند "و بسیاری از قوم مردند." در اینجا مجازات خداوند و رحمت او را همزمان در یک رویداد می توان دید. اینجا هم خشم است و هم فیض. هم گناه وجود دارد و هم نجات دهنده در بیابان تجلی پیدا می کند.

عیسی به نيقوديموس گفت، "باید از نو تولد یابی" (یوحنا ۳:۷).

نیقودیموس در جواب می گوید، "این چطور ممکن است؟" (یوحنا ۳:۹).

او اصلاً نمی دانست که چطور باید دوباره متولد شد و نجات پیدا کرد.

عیسی ماری را که در بیابان بود به او یادآوری کرد، تا نشان بدهد که تولد تازه چطور اتفاق می افتد.

خواهر مريم به اين قسمت بيشتر توجه كنيد.

اگر کسی به داخل چادرش می رفت، مارها در آنجا بودند. اگر برای غذا خوردن می نشست، مارها آنجا بودند. وقتی روتختی اش را برمی داشت، مارها آنجا بودند و آماده برای گزیدن او. و وقتی که مارها کسی را می گزیدند، همچون آتش می سوخت و اثر آن سوزناک بود. بدن مارگزیده تب می کرد و بعد تشنج به او دست می داد و نهایتاً می مرد! هر کس را که مار می گزید با مرگ هولناکی جان می داد.

این نمونه ای [یا تصویری] است از انحراف کامل قلب انسان، یعنی حضور مطلق گناه در زندگی انسان این انحراف و کجروی در قلبهای ما، خانه های ما، منازل ما، در برخاستن و نشستن های ما وجود دارد...

اما نگران نباشيد و به ديگران هم مژده دهيد: از امروز ميتوان شروعي جديد داشته باشيم و با خون مسيح گناه را بپوشانيم.

بدي را مغلوب سازيم و با او زندگي بدون گناه شروع كنيم.

و در آخر اينگونه مطلب را به پايان ميرسانم:

مار برنزی یک نمونه ای از مسیح است، مار نمادي از گناه بود يعني عامل موت انسانِ گناهكار و خداوند با نمادي از آن مار برنزي برافراشته شده روي چوب گناه را پاك ميكرد يعني عامل موت را نابود ساخته فرد را شفا ميداد اما آنها به اشتباه خود پي برده بودند و توبه كرده از موسي تقاضاي شفاعت كرده بودند و خداوند به واسطه توبه و ايمان آنها را نجات ميداد، حال آن گناه بر عيسي آمده و او برافراشته شده بود تا گناه جميع ملل جهان را بردارد.

او 'برای ما گناه شد' تا حکم ما را بر خود گیرد

اعداد ۲۱:۹

تمام گناهان ما روی صلیب بر مسیح گذاشته شدند،

"مسیح شخصاً بار گناهان ما را بر دوش گرفته و آنها را بر صلیب برد...

زیرا به سبب زخم های اوست که شما شفا یافته اید" (اول پطرس ۲:۲۴).

مار برنجی و صلیب عیسی

توضيح در خصوص ارتباط مار برنجي موسي و صليب عيسي مسیح.....

آيات را مفصلاً بصورت نوشتاري شرح ميدهم تا عزيزان از اين مطلب بسيار مهم بهره ببرند.

در خصوص ارتباط بين مار برنجي كه موسي توسط فرمان خداوند ساخت، تا جان قوم بني اسرائيل را نجات دهد و عيسي مسيح كه روي صليب رفت تا جان تمام انسانها را نجات دهد، تشبيه يكي است .

زيرا شخص عيسي مسيح در انجيل يوحنا باب سوم آيه هاي ١٤ و ١٥ اينگونه تعليم ميدهد و نيقوديموس را اينگونه به توبه و تولد تازه دعوت ميكند.

(یوحنا ۱۵-۳:۱۴)

"همانطوریکه موسی در بیابان مار برنجی را بر بالای تیری قرار داد، پسر انسان هم باید بالا برده شود: تا هر کس به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلکه صاحب حیات جاودان گردد".

—------------—

(اعداد ٩-٢١:٨)

و خداوند به موسی گفت، مار آتشینی بساز و آن را بر نیزه ای بردار، و هر گزیده شده ای که بر آن نظر کند خواهد زیست. پس موسی مار برنجینی ساخته بر سر نیزه ای بلند کرد و چنین شد که اگر مار کسی را گزیده بود به مجرد نگاه کردن بر آن مار برنجین زنده می شد.

—-------------

قوم اسرائیل در طی سفرشان در بیابان دچار ناامیدی شدند.

قوم علیه خداوند و رهبرشان موسی زبان به گلایه گشودند.

آنها می گفتند "که ما را از مصر چرا برآوردید تا در بیابان بمیریم؟

زیرا که نان نیست و آب هم نیست! و دل ما از این خوراک سخیف کراهت دارد." خدا از آسمان (منًا) فرستاد تا به آنها غذا دهد، اما از آن نفرت داشتند. اسراییلیان آنرا "این خوراک سخیف" نامیدند، یعنی این نان بی ارزش.

مزامیر منًا را "خوراک فرشتگان" نامیده است، ولی قوم اسراییل برعلیه خداوند و موسی گله و شکایت کردند. آنها گفتند، "جان ما از این منًا بیزار است" – از آن متنفریم.

این داستان شرحی است بر طبیعت آدمی.

کجروی و گناه دل آدمی را نشان می دهد،

"زانرو که تفکر جسم، دشمنی خدا است" (رومیان ۸:۷).

•••••••••••••

کتاب مقدس می گوید،

(رومیان ۱۰-۳:۹)

همه اسیر گناه هستند؛ چنانکه کتاب مقدس می فرماید: حتی یک نفر نیست که کاملاً نیک باشد.

دل انسان بر ضد خداوند قرار گرفته. به این دلیل است که ما در حال شکوه و شکایت علیه خداوند هستیم. شخصی که در گناه است، بهتر از آن اسراییلیانی که در بیابان بودند نیست و یا فرقی با آنان ندارد.

"آنگاه خداوند مارهای سمی را در میان ایشان فرستاد و بسیاری از قوم گزیده شدند و مردند" (اعداد ۲۱:۶).

کتاب مقدس می گوید، مزد گناه موت است (رومیان ۶:۲۳).

کلام خدا می گوید:

کسی که گناه ورزد، خواهد مرد (حزقیال ۲۰ ،۱۸:۴).

ولی کسانی که طرد شده بودند نزد موسی آمدند و به او گفتند، "ما گناه کرده ایم...

پس به حضور خداوند دعا کن که ما را از شر این مارها نجات بدهد.

پس موسی برای آنها دعا کرد

(اعداد ۲۱:۷).

✅نباید فراموش کنیم که خداوند چه رحمت عظیمی به آنها نشان داده بود. خداوند آنها را از بردگی مصر آزاد ساخته بود. آنها را از آبهای دریای سرخ عبور داده بود – روی زمین خشک و ازمیان دیواری از آبها بر هر طرفشان عبور کرده بودند.

آنها برای این رهایی عظیم در سرتاسر عهد عتیق سرود خوانده اند. و خداوند هر روز به آنها منا برای خوراکشان داد.

از یک صخره آب بیرون می آمد که برای تمام قوم و احشامشان کافی بود. خداوند آنها را از دست دشمنان قدرتمندشان نجات داده بود.

خداوند آنها را با ستونی از آتش در شب و ستونی از ابر در روز هدایت کرده بود. خداوند دایماً با آنها بود.

ولی خداوند را ستایش نکردند. بجای آن در بی ایمانی خود باقی ماندند. آنها سرکشی کردند. برعلیه موسی و خداوند گله و شکایت کردند.

💢💢💢💢💢💢💢💢💢

شمشیر روح

شمشیر روح را بردارید:

زندگی مسیحی جنگ است و برای پیروزی احتیاج به شمشیر روح داریم ، شمشیر روح فریاد زدن و احساساتی شدن نیست و نه داشتن عطایا یا دانش کتاب مقدسی (اگرچه اینها عالی و در جای خود مهم هستند) . شمشیر روح کلام خداست . متاسفانه بعضي از مسیحیان امروز بیشتر موعظه می شنوند و کتب تعلیمی می خوانند تا کلام خدا را، و گاهی حتی مسیحیانی که سالیان دراز است به کلیسا می آیند هنوز یکبار هم کتاب مقدس را کامل و دقیق و با فهمیدن و درک درست نخوانده اند.

ما زمانی رابطه مان با روح القدس درست خواهد بود که رابطه مان با کلام خدا درست باشد ، روح القدس معمولا از طریق کلام خدا هدایت می کند و آنهایکه خارج از کلام منتظر هدایت روح هستند معمولا به بی راهه و انحراف و بدعت می روند.

کلام خدا ما را در خدمت ، رشد ، داشتن حکمت ، هدایت صحیح ، تقدس و قوت و ایمان کمک می کند.

در طول تاریخ 2 چیز خواسته جایگزین کلام خدا گردد ، در کلیساهای رسولی سنت ها و در کلیساهای کریزماتیک نبوتها ، اگرچه هم سنت و هم نبوت مهم هستند و نباید آنها را خوار شمرد، ولی کلام خدا برتر از همه آنها و ملاک اصلی عمل ما باید باشد.

کلام خدا در ادامه می گوید :"شمشیر روح را بردارید و در روح دعا کنید" یکبار در جلسه دعا خدا مرا اینطور هدایت و ملزم کرد: "اگر می خواهی رابطه من و تو درست باشد و رشد کنی و بتوانی خدمت کنی قبل از هر چیز باید به من در دعا وقت بدهی ، هر چیزی را ولو خدمت جایگزین دعا بکنی شکست می خوری" ما باید یاد بگیریم که دعا کنیم و مردان و زنان دعا باشیم و روح القدس در دعا است که ما را عوض می کند .

در دعا به خدا نزدیک شویم و با او صمیمی و مثل ابراهیم دوست گردیم و بجای غمگین ساختن خداوند، او را اطاعت کنیم.

سودجویان از دین مسیحیت

نام گروهايي كه تلاش كرده اند خود را به مسيح بچسبانند ولي ايمان و باورهايشان كتاب مقدسي نيست و تعليماتشان خلاف كلام خدا در كتاب مقدس است.

(گروههای که جزو مسیحیت نیستند)

1- شاهدان یهوه

2--مورمونها

3-علم مسیحی

4-کویکرها

5- یگانه انگاران یا Jesus only

6- جدید new age

7- لیبرالها و نو ارتودکسی

8-كلیساى جهانى خدا یا پیروان آرمسترانگ

9-یونورسال ها یا همه نجات ها

10- برانهامستها

تابلوی ایمان

⛔️🚫🛑تابلوهای ایمان

در تاریکی ها فقط بایـد نور بود . حتی اگر هیچکس نبیند هیچکس نفهمد هیچکس هم تشکر نکند . زیرا هدف از نور بودن اینست که بتوانیم جلوی پای خودمان را ببینیم و به چاه و چاله و مانع برخورد نکنیم .

در تاریکی هیچ انتقاد و حرف و بحث و مجادله و کار و احساس و تصمیم دیگری غیر از نــور بودن فایده ندارد . چاله ها اجتناب ناپذیرند و با ناله ها چـاره نمیشوند باید نور بود.

جلوی جاده زندگی حداقل هفت تابلو هشـدار دهنده نوشته شده است. بیایید به این تابلو ها با دقت نگاه کنیم و همین حالا با چراغهای روشن و با احتیاط بیشتر از قبل حرکت کنیم تا به چاله بعدی نیفتیم .

.

تابلو اول - جاده زندگی پر از پیچ و خم است . داوران 5 : 6

تابلو دوم - جاده زندگی پر از تله و دام است . مزمور 140 : 5

تابلو ســوم - جاده زندگی بسیار لغزنده است . ارمیا 18 : 15

تابلو چهارم - جاده زندگی ناهموار است . اشعیاء 45 : 2

تابلو پنجم - جاده زندگی خراب است اشعیاء 33 : 8

تابلو ششم - جاده زندگی پر از دزدان و راهزنان است . لوقا 10 : 30

تابلو هفتم - جاده زندگی ناشناخته است و تابحال از آن عبور نکرده اید. یوشع 3 : 4

امـا چطور در این شـرایط گنگ و مبهم دنیای تاریک نـــور باشیم ؟

.

مسیح گفت : من نور عالم هستم کسیکه مرا متابعت کند در ظلمت راه نخواهد رفت بلکه نور لازم برای جاده زندگی را خواهد یافت . یوحنا 8 : 12 مبارک خدا باشید .

تذکر

اگر آموزه‌ی عادل شمردگی فقط بوسیله‌ی ایمان را نداشته باشید، انجیل رو ندارید.

فرهنگ لغت

برای فهم معنای نمادهای مکاشفه، به فرهنگ لغتی نیاز داریم که واژگان تصویری آن را به ما معرفی کند. این فرهنگ لغت، که خدا در طول قرن‌ها آن را نوشته است، عهد عتیق است.

مزمور ۱۰۹

📖🎵کلام خدا

📜 مزمور ۱۰۹ آیات انتخابی

📌 ای یهوه خدایم یاریم ده.

🕊✨ای خدایی که می‌ستایمت، خاموش مباش!

🔷🔹 مرا با سخنان کینه‌توزانه در میان گرفته‌اند، و بی‌سبب با من می‌ستیزند.

🔶🔸نیکی مرا با بدی پاداش می‌دهند، و محبت مرا با نفرت.

🔷🔹روزهایش اندک باشند، و منصب نظارتش را دیگری بگیرد.

🔶🔸چون لعنت کردن را دوست می‌داشت، بر سر خودش فرود آمده؛ و چون در برکت دادن رغبت نداشت، از او دور شده است.

🔷🔹اما تو ای خداوندگارْ یهوه، به‌خاطر نام خود برای من عمل کن؛ و چون محبت تو نیکوست، مرا برهان.

🔶🔸زیرا من فقیر و نیازمندم، و دلم در اندرونم مجروح است.

🔷🔹 ای یهوه خدایم، یاری‌ام فرما؛ بر حسب محبت خویش، نجاتم بخش.

🔶🔸 بگذار بدانند که این دست توست، که تو، ای خداوند، آن را کرده‌ای.

🔷🔹 بگذار نفرین کنند، اما تو برکت ده؛ بگذار به پا خیزند و سرافکنده شوند، اما خادمت شادمان گردد.

🔶🔸خداوند را به دهان خود شکر بسیار خواهم گفت؛ در میان انبوه جمعیت، او را خواهم ستود.

🔷🔹 زیرا به دست راست شخص نیازمند می‌ایستد، تا او را از آنان که بر جان او فتوی می‌دهند، نجات بخشد.

✨🕊✨آمین✨🕊✨