با پیروی از پدران مقدس همه‌ی ما با رأیی همنظر این را تعلیم می‌دهیم که خداوند ما عیسی مسیح برای ما همان یگانه پسر است که بوده خدای کامل و انسان کامل، کاملا خدا و کاملا انسان، دارای روح و جسم و جان در الوهیت هم ذات با خدای پدر و در انسانیت خود هم ذات با ما.
وقتی مسیح که حیات ماست، ظاهر بِشه، او هم با او در جلال ظاهر خواهد شد. این کار شگفت‌انگیزِ خدا در افرادِ مخفیِه که با عیسی مسیح متحد شدند.
خداوند عیسی بوسیله اطاعت کامل و قربانی نمودن خود، که توسّط روح سرمدی یکبار به خدا تقدیم گردید، پدر را از نظر عدالت الهی کاملاٌ قانع ساخت.
از آنجا که عیسی به شما عطایای روحانی عطا کرده‌است، کلیسای او به شما نیاز دارد و شما نیز به کلیسا نیاز دارید. بیایید بر اساس نقشه‌ی عیسی گردهم بیائیم.
و در وی، شما نیز چون کلام راستی، یعنی بشارت نجات خود را شنیدید، در وی چون ایمان آوردید، از روح قُدوسِ وعده مختوم شدید. که بیعانه‌ی میراث ما است، برای فدای آن مِلْکِ خاصّ او تا جلال او ستوده شود. - افسسیان ۱: ۱۳-۱۴، ترجمه‌ی قدیم
لوتر می‌گه اعتماد ما باید به خدا باشه؛ اعتماد ما باید به کلام باشه؛ اعتماد ما باید به مسیح باشه و به قدرتِ انجیلِ او.
زندگی مسیحی یک مسابقه هست. و طبق زبانی که به کار میبره، نسبتاً واضحه که میخواد ما بفهمیم که زندگی مسیحی مسابقه‌ی دوی سرعت نیست؛ بلکه دوی استقامت هست.
کسی که پسر را انکار کند، پدر را هم ندارد و کسی که اعتراف به پسر نماید، پدر را نیز دارد. و امّا شما آنچه از ابتدا شنیدید در شما ثابت بماند، زیرا اگر آنچه از اوّل شنیدید، در شما ثابت بماند، شما نیز در پسر و در پدر ثابت خواهید ماند. - اول یوحنا ۲: ۲۳-۲۴، ترجمه‌ی قدیم
مقدسین کتاب‌مقدس به خاطر پاکی و بی‌عیب بودنشان، مقدس خوانده نمی‌شدند، بلکه چون آنها اشخاصی بودند که برای زندگی پاک فراخوانده شده بودند.
تنها راه برای یافتنِ حقیقت کتاب‌مقدس، اینه که کتاب‌مقدس رو با خودش مقایسه کنید. نمی‌تونیم به هیچ اقتداری متوسل بِشیم. هیچ پاپ و نبی‌ای نمی‌تونه بِهِمون بِگه منظورِ کتاب‌مقدس چیه؛ فقط باید به مطالعه‌ی اون ادامه بِدید.
کلمات خفیف و سبک اصطلاحات نِسبی هستند. خفیف به میزان سختی مرتبط است. سبکی به میزان سنگینی مرتبط است. چیزی که بدون مسیح حملش سخت است، با مسیح کاملا قابل حمل می‌شود. چیزی که به تنهایی برای حمل سنگین است، با کمک او باری بسیار سبک برای حمل می‌شود.
ما اتحاد دو ذات متمایز مسیح را تصدیق می‌کنیم. اینکه دو ذات مسیح در شخص او با هم متحد می‌شوند بدون آنکه ترکیب، مخدوش، تفکیک و یا جدا شوند.
ما معترفیم خداوند وعده‌ای را که از زبان انبیاء مقدس به پدران داده بود به آن جام رسانید و در زمانی که خود تعیین کرده بود تنها فرزندش را که ابدی بود به جهان فرستاد، و او صورت غلام را پذیرفت و در شباهت مردمان شد.
فخر نمودن در امید یعنی چی؟ عهدجدید دائماً درباره‌ی امید صحبت می‌کنه که با ایمان و عادل‌شمردگی، امید میاد و درک این سخته، چون در فرهنگ ما، نحوه‌ی استفاده از اصطلاح امید، اساساً متفاوت از نحوه‌ی استفاده‌ی اون در کتاب‌مقدسه.
فیض ایمان، که بوسیله آن برگزیدگان می‌توانند برای نجات جان‌های خود به عیسی مسیح ایمان بیاورند، عمل روح مسیح در قلب برگزیدگان است.
اما امید در عهدجدید، یک احساس به همراه اشتیاق یا آرزو نیست. یک قطعیت درباره‌ی چیزی هست که در آینده میاد، که در گذشته یا زمان حال وعده داده شده. برای همین لنگر جان نامیده شده، به ایماندار ثُبات میده و این امیدی که اینجاست، ایمانی هست که به جلو نگاه می‌کنه.
چه‌طور ما که به شباهت خدای زنده و قدّوس آفریده شدیم، می‌تونیم دربرابر اون شکوه و اون قدّوسیّت، بی‌تفاوت و بی‌احساس باشیم؟
او برای نجات ما رنج کشید؛ به عالم اسفل نزول کرد؛ از مرگ برخاست؛ به آسمان صعود کرد؛ در دست راست خدای پدر نشسته است؛ از آنجا خواهد آمد تا مردگان و زندگان را داوری کند.
و کلمه جسم گردید، و میان ما ساکن شد، پُر از فیض و راستی؛ و جلال او را دیدیم، جلالی شایسته‌ی پسر یگانه‌ی پدر. - انجیل یوحنا ۱: ۱۴، ترجمه قدیم
ما معترفیم به این سرّ و اعجاز جسم پوشیدن خدا و در نجات عظیم خود وجد می‌کنیم به وساطت عیسای مسیح، خداوندمان.
عیسی از ما دعوت می‌کنه از که محبت خدا تقلید کنیم؛ چون این کاریه که خدا می‌کنه. تمام جهان در تنفر به ضد او بلند میشن، و دارند او رو لعن می‌کنن، و در حالیکه جهان داره خدا رو لعن می‌کنه، خدا اونها رو برکت میده!
و تو ای بیت‌لَحَم‌ِ اَفْراتَه، اگر چه در هزاره‌های یهودا کوچک هستی، از تو برای من کسی بیرون خواهد آمد که بر قوم من اسرائیل حکمرانی خواهد نمود، و طلوع‌های او از قدیم و از ایّام ازل بوده است. - میکاه ۵: ۲، ترجمه قدیم
خدا محبت خاصی نسبت به فدیه شدگان داره، محبتی که نسبت بقیه‌ی دنیا نداره. و این بخش دیگه‌ای از فرق بین فیض عام خدا و فیض خاص خداست، چون یک شگفتی در کتاب‌مقدس درباره‌ی محبت خاص خدا هست که ما در نجات تجربه می‌کنیم.
معجزات عیسی را ”نشانه‌ها“ می‌نامند (یوحنا ۲: ۱۱). در واقع، تجسم و تولد عیسی از باکره خود یک ”نشانه“ بود (اشعیا ۷: ۱۴).
برگزیدگی برای نجاته و برگزیدگی در مسیحه برای من
وقتی زمان بکمال رسید طبیعت انسان را به همه صفات اصلی و ضعف معمولی آن بر خود گرفت ولی بدون گناه بود و بوسیله قدرت روح القدس در رحم مریم باکره قرار گرفت و از او متولّد گردید.
وقتی روح‌القدس، روح ما را برای زندگی تازه در مسیح زنده کرد، کار خودش را در ما متوقف نمی‌کند، او به کار کردن و تغییر دادن ما ادامه می‌دهد.
مرکزیت موضوع توبه‌ی عهد عتیق در یک واژه قابل فهم می‌باشد: تولد تاره.
در الوهیت، مولود از خدا، پیش از زمان‌ها، ولی در زمان آخر، کاملا به شباهت ما و برای نجات ما از مریم باکره و در قامت انسانی متولد شد.
کار مسیح به او سپرده نشده بود که بیاد و توی جمعه‌الصلیب بمیره و بعد به آسمان برگرده، بلکه او تا ابد مشغول ماموریتیه که از ازل توافق کرده تا با همکاری پدر و روح‌القدس به‌انجام برسونه.